Puberteit: Als je pup verandert in een ‘terror puber’

En waarom je vooral níet moet opgeven

Ik sta voor de deur bij een jong gezin, ergens in een gezellige woonwijk. De voordeur zwaait open en ik hoor het meteen: luid geblaf, gevolgd door het driftige getrippel van pootjes op laminaat. Even later komt er een jonge hond aangesneld, half springend, half glijdend, met een blik die zegt: "Partytime!"

De eigenaresse glimlacht verontschuldigend. “Hij was eerst zó braaf… en nu luistert hij ineens nergens meer naar. Alles wat we hem geleerd hebben lijkt vergeten. Is dit normaal?!”

Ik stel haar gerust: Ja, dit is heel normaal. Je hond is in de puberteit.
 

 De puberfase: een hersenverbouwing

Wat veel mensen niet weten, is dat puberteit bij honden net zo'n chaosfase is als bij mensen. In het brein gebeurt van alles: hormonen razen door het lijf, het emotiecentrum draait overuren, en de delen van de hersenen die zorgen voor zelfbeheersing zijn nog volop in ontwikkeling.

Die pup die eerst netjes naast je liep? Die ontdekt nu ineens dat de wereld veel interessanter is dan jouw stem. Alles móét onderzocht worden. Regels worden getest. De oren lijken soms selectief doof. De bekende bananen in de oren... Alle luchtjes moeten geroken worden en de wereld is ineens veel groter en interessanter dan alleen maar focus voor jou. Probeer juist in deze fase te voorkomen dat er fout gedrag wordt aangeleerd, denk aan weglopen of objecten najagen, gebruik een lange sleeplijn, dan kun je op tijd ingrijpen. 
 

 De valkuil: te hoge verwachtingen

Op huisbezoek zie ik het vaak: mensen zijn moe, gefrustreerd, soms zelfs een beetje teleurgesteld. Ze hebben hard gewerkt aan de opvoeding en ineens voelt het alsof alles voor niets is geweest.
Hij lijkt alles te zijn vergeten waar je samen zo hard voor getraind hebt...

En precies daar gaat het mis: we leggen de lat te hoog. We verwachten volwassen gedrag van een puberhond die nog volop in ontwikkeling is. Vergelijk het met een 14-jarige puber die net leert fietsen zonder handen en tegelijk een blikje wil opentrekken. Gaat dat goed? Zelden. De valkuil is vaak dat de hond al zo groot is gegroeid, het lijf wel, maar de hersens nog lang niet!
Wij denken vaak dat ze het wel weten, maar soms weten ze het echt niet meer, het lijf is zo veranderd, dat oefeningen ook lastiger gaan, doe dan een stap terug. Maak het wat makkelijker, en ga juist voor succes. Leer ze hun eigen lijf ondekken door balans oefeningen te doen.
Dit kan ook tijdens een wandeling, wees creatief, gebruik een bankje, muurtje of een boom. Het leuke van deze oefeningen zijn dat alles goed is, je werkt samen op een positieve manier, dit geeft zelfvertrouwen en verbinding. 
 

 Wat heeft een puberhond wél nodig?

Duidelijkheid

Geef grenzen aan, maar blijf eerlijk en vriendelijk. Geen straffen, maar structuur. Verwacht geen perfectie, maar wees consequent in wat je wél van hem vraagt. En herhaal, herhaal, herhaal. in korte sessies, liever 3 keer 2 minuten ,dan 1 keer 8 minuten. Stop op het het moment dat het goed gaat, en sluit positief af met een kort spel of wat lekkers.

Rust

Een puberhond is snel overprikkeld. Dat uit zich in hypergedrag, blaffen of niet kunnen slapen. Gun hem voldoende rustmomenten, en zorg dat hij elke dag écht goed kan slapen – 16 tot 18 uur is geen luxe, maar noodzaak. Lekker op een veilige, rustige plek waar ook echt geslapen wordt, niet alleen even rusten met de ogen dicht. Loopt hij direct mee als jij op gaat staan? Dan slaapt hij niet.

Snuffelen

Ga samen snuffelen. Laat je hond zoeken naar voertjes in het gras, of verstop iets in huis. Snuffelen werkt kalmerend en helpt je hond om zijn brein te verwerken en emoties te reguleren.
Vaak wordt er gedacht dat je een hond moe maakt met actief spel, bv. balletjes gooien, dit geeft juist meer opwinding. Van werken met de neus wordt een hond pas echt moe en voldaan.

 Vertrouwen en humor

Zie de chaos met een knipoog. Lach om die sok die hij weer heeft gejat. Herpak je ademhaling als hij voor de derde keer niet komt als je roept. Een puberhond heeft een baasje nodig die rust en vertrouwen uitstraalt – niet iemand die steeds harder gaat praten. Kijk juist naar wat al zo goed gaat. Lukt het een keer een dag niet, las dan eens een relax moment in, ga lekker samen luieren, of doe eens een snuffelwandeling aan een 5 meter lijn.
 

 Een groeifase, geen eindstation

Puberteit is geen terugval. Het is een groeifase. Jouw hond leert nu omgaan met prikkels, emoties en zelfbeheersing. En ja, dat gaat met vallen en opstaan. Geef hem tijd. Geef jezelf ruimte. En bovenal: blijf verbinden. Doe leuke dingen samen. Leg een spoortje uit in de tuin, maak een parcour van cement tonnen, of knutsel iets van hersenwerkjes. Lukt het een dag niet? Las een pauze in, en ga de volgende dag weer vol goede moed aan de slag, je zult zien dat het dan weer veel beter lukt.

Want onder die drukke buitenkant zit nog steeds dezelfde hond die als pup tegen je aan kroop. Alleen nu met een hoofd vol vragen en een lijf dat niet altijd weet wat het wil. Zijn opstandige eigenwijze gedrag doet hij niet om jou te pesten, onthoud, gedrag heeft altijd een reden.
 

Tot slot: Mijn belangrijkste tip?

Leg de lat lager. Echt. Zet ‘moeten’ op pauze en focus op het samen zijn, het bouwen aan vertrouwen, en het zoeken naar rust. Je puberhond is geen project – hij is een jong wezen dat je nodig heeft om de wereld aan te kunnen. Geniet samen, de tijd gaat al zo snel, later kijk je er met een glimlach aan terug!

En geloof me: met snuffeltijd, goede slaap en een gezonde dosis humor... komt het écht goed!

Loop je nu echt vast samen, en zie je alleen nog maar wat fout gaat? Merk je dat je het best zwaar valt, en wil je graag handvaten om hiermee om te gaan?
Neem dan eens contact op, dan kom ik langs, en gaan we samen aan de slag!

Saskia