"Hij kán het thuis gewoon wél!" – Waarom je hond soms niet 'luistert' buiten de deur
Als kynologisch instructeur hoor ik het bijna wekelijks tijdens een les. Een eigenaar moppert licht geïrriteerd:
"Thuis doet hij het perfect, maar hier? Hij luistert voor geen meter!"
Of: "Hij kán het echt wel hoor, maar nu doet hij gewoon alsof hij doof is."
Ik zie dan vaak een combinatie van frustratie, twijfel en ongemak bij de eigenaar – en een hond die óf druk om zich heen kijkt, óf juist stokstijf blijft staan alsof hij het allemaal niet meer begrijpt. En eerlijk? Die hond begrijpt het waarschijnlijk ook echt even niet.
Honden leren contextgebonden
Wat veel mensen niet weten, is dat honden sterk contextgebonden leren. Dat betekent dat een hond gedrag vaak koppelt aan de specifieke situatie waarin hij het heeft geleerd. Denk aan de locatie, jouw houding, geuren, geluiden, of zelfs het tijdstip van de dag.
Dus: als jouw hond thuis perfect 'zit' doet, heeft hij dat gedrag gekoppeld aan die specifieke omgeving. Zodra je hem hetzelfde vraagt op een druk plein, in het park of tijdens de les — met nieuwe geuren, geluiden, andere honden en mensen — is dat voor hem een volledig nieuwe oefening.
Voor ons lijkt het exact hetzelfde: jij zegt ‘zit’, hij zou moeten gaan zitten. Maar voor je hond is het: “Zit? Huh? Wat bedoel je precies in deze situatie?”
Het is geen onwil — het is onbegrip
Het misverstand zit ‘m hierin: wij denken vaak dat de hond niet wil luisteren. Maar in werkelijkheid is het meestal zo dat hij het gewoon nog niet begrijpt in die nieuwe context.
Dat verschil is belangrijk. Want als je denkt dat je hond je negeert, dan komt al snel de frustratie. Je stem verandert, je lichaamshouding wordt gespannen, je energie slaat om. En dat leidt tot iets anders — iets wat vaak onderschat wordt:
Jouw frustratie werkt door op je hond
Honden zijn ontzettend gevoelig voor onze lichaamstaal en emotie. Als jij gefrustreerd raakt omdat je hond ‘niet luistert’, voelt hij dat haarfijn aan. Wat gebeurt er dan?
-
Sommige honden sluiten zich af: ze durven niets meer, raken onzeker of bevriezen.
-
Andere honden gaan juist mee in jouw energie: ze worden drukker, blafferiger, of springeriger.
-
En bijna altijd: ze leren minder goed. Spanning en leren gaan namelijk slecht samen.
Wat jouw hond op dat moment het hardst nodig heeft, is rust, duidelijkheid en herhaling — niet dat jij nóg harder je best doet of strenger wordt.
Sta stil, tel tot 10, en doe een stap terug.
Wat kun je doen?
-
Accepteer dat leren context nodig heeft. Wat thuis lukt, moet je opbouwen op andere plekken.
-
Train op verschillende locaties en in kleine stapjes.
-
Blijf rustig als het ‘niet lukt’. Dat helpt je hond veel meer dan strenger worden.
-
Herhaal en beloon alsof je het gedrag voor het eerst aanleert.
-
Let op je energie. Jij bent zijn gids — en hij volgt hoe jij je voelt.
Tot slot
Als je jezelf weer eens hoort zeggen: “Hij doet het thuis wél!”, weet dan: dat is geen falen. Het is juist heel normaal.
Het betekent dat je hond goed leert — en dat hij nu klaar is voor de volgende stap in zijn leerproces: het toepassen van dat gedrag in andere situaties. Met jouw hulp.
En die hulp begint niet met mopperen. Die begint met begrijpen, en met rust. Want hoe rustiger jij blijft, hoe beter je hond kan luisteren.
Niet omdat hij ‘eindelijk wel wil’ — maar omdat hij het nu pas écht begrijpt.
Vinden jullie het lastig om de juiste balans te vinden in de opvoeding? Heb je vaak het gevoel dat je alleen nog maar kan kijken wat fout gaat..
Neem dan eens contact op, dan gaan we aan de slag zodat het trainen samen weer leuk wordt!
Saskia
Reageer